21/11/12

Περπατώντας στον Κεραμεικό-Walking in Kerameikos (ii)

Και στους τρεις δρόμους δεξιά και αριστερά υπήρχαν ταφικά μνημεία με προεξέχον το «Δημόσιο Σήμα», χώρο ταφής των επιφανών Αθηναίων και των πεσόντων στους πολέμους.
Αλήθεια, πόσο μεγάλη τιμή απέδιδαν οι Έλληνες στους δικούς τους ανθρώπους, που μπορεί να είχαν φύγει από τη ζωή αλλά η μνήμη τους ήθελαν να μη σβήσει!
 Βρίσκονταν εκεί στους δρόμους που καθημερινά περπατούσαν, στην πιο κεντρική είσοδο της πόλης, που πλήθος κόσμου συνέρεε από τους ευμεγέθεις γειτονικούς δήμους αλλά και από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα και το λιμάνι του Πειραιά.
 Όλοι περνούσαν από εδώ για να προχωρήσουν, μέσω της μεγάλης οδού των «Παναθηναίων» που ξεκινούσε στο Δίπυλο, στην αρχαία αγορά και στα δημόσια κτίρια της Ακρόπολης.
 Υπέργειοι μνημειώδεις τάφοι στόλιζαν τα τοιχία των δρόμων.
Άλλοτε ένας λέοντας αναπαυόταν νωχελικά, κοιτώντας τους περαστικούς, ένας ταύρος όλος ζωή και δύναμη, γεμάτος ένταση, χτυπούσε με το πόδι του πάνω στο μνήμα του αδικοχαμένου,
και άλλοτε χαριτωμένες σκηνές από την καθημερινότητα των νεκρών ανθρώπων, διοχέτευαν την τρυφερότητα και ομορφιά των διαπροσωπικών σχέσεων στις ψυχές των οδοιπόρων, μέσα από τη μελαγχολική κίνηση του ψυχρού μάρμαρου.
 Μεγάλα μαρμάρινα αγγεία, ίσως προσφορές μεταθανάτιες στα νεαρά παιδιά τους, που δεν πρόλαβαν να γευτούν το ύδωρ της ζωής, παρέπεμπαν στο εφήμερο του βίου και στο άδικο τετελεσμένο.
Μα μέσα σε όλα ετούτα πάνω στα λευκά μάρμαρα, με τη γκριζαρισμένη πατίνα του χρόνου,
ένας κοκκινολαίμης στέκεται να ξαποστάσει, παρηγορώντας και εξυμνώντας με το κελαΐδισμά του την ομορφιά και την απλότητα της ζωής,
ενώ μια χελώνα αργά αργά, διδάσκει την υπομονή και τη χαλάρωση στους φρενήρεις βιοτικούς ρυθμούς, απολαμβάνοντας τη βόλτα της στο εναπομείναν πράσινο.

16/11/12

Περπατώντας στον Κεραμεικό-Walking in Kerameikos (i)

Στο κέντρο σήμερα της Αθήνας,
 εκεί που η παλιά πόλη περιχωρείται με τη νέα,
σαν όαση βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού.
Κάποτε, στις όχθες του Ηριδανού ποταμού,
που εξακολουθεί πεισματικά, διαχρονικά να στιγματίζει την περιοχή,
ήταν εγκατεστημένοι οι κεραμείς της αρχαίας Αθήνας.
Εκεί και αρκετοί επιφανείς αρχαίοι Αθηναίοι βρήκαν το τελευταίο τους κατοικητήριο
από την 3η  χιλιετία προ Χριστού, έως τον 7ο αι. μ.χ. .
 Περπατώντας σήμερα στο χώρο, με αρκετή υψομετρική διαφορά 8-9 μέτρων από το επίπεδο της σύγχρονης πόλης, κυριολεκτικά ταξιδεύεις σε άλλες εποχές,
βαδίζεις στην αρχαία Αθήνα, όσο κι αν το βλέμμα σου αναπόφευκτα πέφτει στις κακοτεχνίες του περιβάλλοντος πολιτιστικού παρόντος.
Δίπλα στο «Θεμιστόκλειο τείχος», συναντάς τα ερείπια του Δίπυλου, της μνημειακής πιο κεντρικής εισόδου της πόλης, στην είσοδο της οποίας συναντιούνταν τρεις δρόμοι.
Η «Πειραιώς», που οδηγούσε στο λιμάνι του Πειραιά, η «Ιερά Οδός», με κατεύθυνση την Ελευσίνα και ο δρόμος προς την Ακαδημία του Πλάτωνα.