Άγιος Ανδρέας στους Διαπόρους- The ruins of Saint Andrew's monastery on the isle Diapori (I)

Στις δυτικές κρημνώδεις ακτές των Βολιμών, βρίσκονται δυο μικρά νησάκια που καλούνται Διάποροι. Στο μεγαλύτερο από αυτά, που κάποτε ήταν ενωμένο με την στεριά, βρίσκεται γαντζωμένο σαν αετοφωλιά στη βόρεια πλευρά του το ερειπωμένο μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα. Ο Λ. Ζώης αναφέρει ότι από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχε εκεί μονύδριο αφιερωμένο στον Απόστολο Ανδρέα, και εξαιτίας του δύσκολου της μετάβασης ο Ιωάννης Θεοδόσης με τη βοήθεια των εγγονών του Καλλίνικου μοναχού και Αναστάσιου αδελφών Γιαννούλη, έκτισαν σε παραπλήσιο οροπέδιο άλλη, στις μέρες μας επίσης ερειπωμένη, ομώνυμη Μονή, μεταφέροντας τα ιερά σκεύη και τις εικόνες από το νησί και σε συμβόλαιο του 1595, που σωζόταν πριν το 1953 στο Αρχειοφυλάκιο, της αφιέρωναν όλην τους την περιούσια. Τα νησιά σε συμβόλαιο του 1688 επίσης αφιερώθηκαν στη Μονή. Το 1890 συνενώθηκε με το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών. Το μεγαλύτερο νησί εντυπωσιάζει, όπως όλη η δυτική ακτογραμμή της Ζακύνθου, για την άγρια και παράλληλα ήρεμη πράσινη ομορφιά του τοπίου με τα σπηλαιώδη ανοίγματα, τα παιχνιδίσματα των φωτοσκιάσεων της θάλασσας και τη μικρή με ασπρόκοκκη άμμο παραλία. Η πρόσβαση πάνω στο νησί μπορεί να γίνει, όταν η θάλασσα το επιτρέπει, μόνον από τη βορειοδυτική πλευρά, ενώ είναι αδύνατον αν δεν έχεις τουλάχιστον μια σκάλα να ανέβεις το βράχο, με μεγάλη παρά ταύτα επικινδυνότητα, μέχρι τα ερείπια.