Ο πολυπληθέστερος οικισμός και παράλληλα πρωτεύουσα της Ιθάκης από τον 16ο αι. είναι το Βαθύ. Χρισμένο γύρω από ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της Ελλάδας
γοητεύει τον σημερινό επισκέπτη πέρα από την φυσική ομορφιά, με την προσεγμένη και ήπια οικιστική ανάπτυξη 
και κυρίως την προσπάθεια διατήρησης των στοιχείων εκείνων που αναδεικνύουν το Βαθύ ως έναν ήσυχο προορισμό για ξεκούραση
οι ρυθμοί της οποίας σε σχέση με την Ζάκυνθο, σίγουρα κυλούν πολύ αργά. Καταφύγιο των πειρατών κάποια περίοδο, 
κατα την Ενετοκρατία άρχισε να αναπτύσσεται φτάνοντας τον 19ο αι. τους 4.800 κάτοικους. 
Η παραλιακή οδός, προσεγμένη και πεντακάθαρη, κατασκευάστηκε επί αγγλοκρατίας και το καλοκαίρι σφύζει από κίνηση εξαιτίας και των πολλών σκαφών αναψυχής. 
Ο οικισμός δέχτηκε την καταστροφική μανία του εγκέλαδου του 1953, αλλά η ανακήρυξή του ως παραδοσιακού οικισμού από το 1978, 
προστάτεψε το αρχιτεκτονικό παραδοσιακό ύφος και αποφεύχθηκε η άναρχη δόμηση. Στο Βαθύ λειτούργει ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο, χωρίς πληρωμή εισόδου, 
όπου παρά την ευγενέστατη παρουσία της υπαλλήλου, δυστυχώς σε απογοητεύει από την έλλειψη του κρατικού ενδιαφέροντος. 
Αξιόλογος είναι και ο καλλιτεχνικός διάκοσμος του μητροπολιτικού ναού. 
γοητεύει τον σημερινό επισκέπτη πέρα από την φυσική ομορφιά, με την προσεγμένη και ήπια οικιστική ανάπτυξη και κυρίως την προσπάθεια διατήρησης των στοιχείων εκείνων που αναδεικνύουν το Βαθύ ως έναν ήσυχο προορισμό για ξεκούραση
οι ρυθμοί της οποίας σε σχέση με την Ζάκυνθο, σίγουρα κυλούν πολύ αργά. Καταφύγιο των πειρατών κάποια περίοδο, κατα την Ενετοκρατία άρχισε να αναπτύσσεται φτάνοντας τον 19ο αι. τους 4.800 κάτοικους. Η παραλιακή οδός, προσεγμένη και πεντακάθαρη, κατασκευάστηκε επί αγγλοκρατίας και το καλοκαίρι σφύζει από κίνηση εξαιτίας και των πολλών σκαφών αναψυχής. Ο οικισμός δέχτηκε την καταστροφική μανία του εγκέλαδου του 1953, αλλά η ανακήρυξή του ως παραδοσιακού οικισμού από το 1978, προστάτεψε το αρχιτεκτονικό παραδοσιακό ύφος και αποφεύχθηκε η άναρχη δόμηση. Στο Βαθύ λειτούργει ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο, χωρίς πληρωμή εισόδου, όπου παρά την ευγενέστατη παρουσία της υπαλλήλου, δυστυχώς σε απογοητεύει από την έλλειψη του κρατικού ενδιαφέροντος. Αξιόλογος είναι και ο καλλιτεχνικός διάκοσμος του μητροπολιτικού ναού. 
7 σχόλια:
Γεια σας, είχα πολύ καιρό να περάσω από εδώ. Έίμαι στη Ζάκυνθο και η σύνδεση που έχω, κυριολεκτικά σέρνεται. Επιστρέφω σύντομα στην Αθήνα.
Οι φωτογραφίες από Ιθάκη πανέμορφες. Θα ήθελα πολύ να πάω εκεί κάποια φορά.
Δυστυχώς, δεν κατάφερα να σας γνωρίσω και από κοντά.
Να είστε πάντα καλά.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΙΩΑΝΝΑ.ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΠΑΜΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ. ΕΛΠΙΖΩ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
Τόπος ονειρεμένος της ψυχής, τόπος για εσωστρέφεια και σιωπές...
... τόπος του οράν, του δούναι και λαβεί, τόπος του από μηχανής Οδυσσέως!!!
Αγαπητέ Π.Κ.σε ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια στις προηγούμενες αναρτήσεις μου και για το ποιητικό σου σχόλιο σε αυτήν.Η Ιθάκη είναι από μόνη της ένα ποίημα με πολλές αντιθέσεις αλλά και με μια αφοπλιστική γαλήνη.
Η Ιθάκη είναι υπέροχη! Είχα πάει παιδί σε κάποια εκδήλωση με τη Μαθητική μας Μαντολινάτα κι από τότε τη φυλώ μέσα μου σαν πολύτιμο πετράδι.
Και δεν είναι μόνο το μέρος αυτό μαγικό αλλά και ο συμβολισμός του, ο τόσο σημαντικός για την ανθρώπινη ύπαρξη, που το καθιστά μέσα μας μοναδικό και ξεχωριστό!
Ελπίζω όλοι όσοι δεν έχουν κάνει το "ταξίδι", να βγουν επιτέλους στον πηγαιμό!
Η Ιθάκη με τις αντιθέσεις της, που όλες δένουν αρμονικά. Η Ιθάκη με τα βουνά και την θάλασσα, το ύψος και το βάθος, το πράσινο και το γαλάζιο, την ερημία και την πλουσιότητα, την ξηρότητα και την ευκαρπία, την απογοήτευση και την πλήρωση,το όνειρο και την φυγή, όλα αυτά και τόσα άλλα που συνθέτουν την "Ιθάκη". Σαν ωραίο να μου φαίνεται αυτό το ταξίδι...
Δημοσίευση σχολίου