ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Μεταξύ Διακοφτού και Καλαβρύτων σκαλωμένη σε ένα βράχο βρίσκεται το μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου. Ιδρυτές σύμφωνα με την παράδοση ήταν οι μοναχοί Συμεών και Θεόδωρος στα χρόνια που ακολούθησαν μετά την εικονομαχία, μαζί με μια βοσκοπούλα την Ευφροσύνη η οποία είχε βρει μια εικόνα φτιαχμένη από κερί και χρώμα, μέσα σε ένα σπήλαιο. Το σπήλαιο υπήρξε και ο πρώτος πυρήνας της μονής, ενώ ανακαινίσθηκε τον 14ο αι. επί αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄. Το μοναστήρι κάηκε το 1934 και η καταστροφή ολοκληρώθηκε το 1943 από την γερμανική κατοχή, όπου τα κελιά πυρπολήθηκαν εκ νέου και 22 μοναχοί θανατώθηκαν. Η εικόνα της Παναγίας σε μια παραλλαγή της Παναγίας Οδηγήτριας με τον Ιησού κεκλιμένο στην αγκαλιά της μητέρας του, αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά.Καλυμμένη από βυζαντινές και μεταβυζαντινές επενδύσεις κατέστη δυνατή η φωτογράφηση και μελέτη από τον Α. Ξυγγόπουλο μετά τη φωτιά του 1934. Σε διπλανό από το καθολικό παρεκκλήσιο βρίσκονται άγια λείψανα, μεταξύ αυτών και η αριστερή παλάμη του αγίου Χαραλάμπη.