ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΙΤ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΗΓΑΔΑΚΙΩΝ ΙΡΙΔΑΚυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες απο τον πολιτιστικό σύλλογο Ίριδα το πρώτο τους ημερολόγιο. Τα κείμενα και την επιμέλεια είχε ο π. Διονύσιος Λυκογιάννης, Ιεροκήρυξ της Μητροπόλεώς μας και πρώην εφημέριος των Πηγαδακίων.
"Πηγαδάκια Ιστορία-Τέχνη
"Πηγαδάκια Ιστορία-Τέχνη
Στο κέντρο σχεδόν της Ζακύνθου και μέσα στον εύφορό της κάμπο βρίσκεται το χωριό Πηγαδάκια. Ο παλιός συνοικισμός, για τον οποίο υπάρχουν αναφορές ήδη από το 1516 , βρισκόταν χτισμένος όπως και όλα τα χωριά της Ρίζας, ψηλά στην πλαγιά του βουνού Κακή Ράχη. Από τον 19ο αι. κυρίως και μέχρι σήμερα, άρχισε το χωριό να επεκτείνεται προς τον κάμπο όπου βρίσκεται και η κύρια οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων.
Το όνομα Πηγαδάκια οφείλεται στις θειούχες πηγές που διαθέτει η περιοχή, ενώ σήμερα διατηρούνται κάποια λιγοστά μνημεία του παρελθόντος που καταδεικνύουν την αγροτική κυρίως ενασχόληση αλλά και την πολιτιστική παράδοση των ντόπιων.
Εδώ και μερικά χρόνια λειτουργεί το Βερτζάγειο λαογραφικό μουσείο και το 2007 ιδρύθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος Ίριδα, με σκοπό τη δημιουργία, ανάπτυξη και προώθηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, που θα συμβάλλουν στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Από τα ελάχιστα σωζόμενα λείψανα του παρελθόντος είναι τα ερείπια του αρχοντικού Μερκατη με την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπη, η πηγή Νερόκηπος του 19ου αι. και βεβαίως οι διάφοροι ναοί της περιοχής. Από αρχειακές μαρτυρίες αναφέρονται περίπου δώδεκα εκκλησίες και σήμερα σε λειτουργική κατάσταση βρίσκονται τρεις.
Ιερός ενοριακός ναός Αγ.Βαρβάρας, Παναγίας Αμολύντου, Βλαχέραινας και Αγ.Ιωάννου του Θεολόγου
Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953 οι περισσότεροι καλλιτεχνικοί θησαυροί των ναών των Πηγαδακίων στεγάσθηκαν σε μια νέα εκκλησία, μιας και δεν υπήρχε τότε η οικονομική δυνατότητα επισκευής των ερειπίων που άφησε ο σεισμός.
Στον κεντρικό τρίκλιτο ενοριακό ναό βρίσκεται το περίφημο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο της Παναγίας Αμολύντου (τέλη 17ου αι. ) και στα πλαϊνά κλίτη μέρος του τέμπλου της Αγίας Βαρβάρας, σκαλισμένο το 1845 από τον Σπυρίδωνα Τορτορέλη. Το σε κρητοβυζαντινό ύφος τέμπλο της Αμολύντου, με τις εικόνες του ιερέα Αναστασίου Κουτρούλη και τους ιδιαίτερα στολισμένους αγγέλους των βημοθύρων του, το καθιστούν ένα από τα καλύτερα σωζόμενα δείγματα ξυλογλυφίας αλλά και διακοσμήσεως της περιόδου αυτής στη Ζάκυνθο. Από τις σημαντικές εικόνες που βρίσκονται στο ναό πέρα από το εικονογραφικό σύνολο του Κουτρούλη, είναι η δεσποτική εικόνα του Χριστού, άγνωστο μέχρι τώρα και μοναδικό στο νησί έργο του κρητικού ιερέα Νικολάου Κάλμπου (17ος αι. ), η εικόνα της Παναγίας Αμολύντου και αυτή μοναδικό ενυπόγραφο έργο του Ιωάννη Γιατρά (17ος αι. ), η άλλοτε δεσποτική εικόνα της Παναγίας της Βλαχέραινας (17ος αι. ) και η εικόνα του Αγ. Ελευθερίου (18ος αι. ). Αξιοσημείωτα είναι τα έργα αργυρογλυπτικής που φυλάσσονται στο ναό, όπως οι ασημένιες επενδύσεις της εικόνας της Παναγίας Αμολύντου (18ος αι.), των Ευαγγελίων του 18ου και 19ου αι. και οι κανδήλες, δημιουργίες των Τζουάνε Μαργαρώνη, Γεωργίου Αρβανιτόπουλου και Διονυσίου Βερτζάγια
Ιερός ναός Αγίου Παντελεήμονα
Μετά τους σεισμούς του 1953 το μετόχι αυτό της Μονής Σπηλαιώτισσας ξανακτίστηκε μικρότερο σε μέγεθος από Πηγαδακιώτες στην προϋπάρχουσα θέση του. Το περίφημο τέμπλο του 17ου αι. βρίσκεται σήμερα στο χωριό Αγαλάς και οι καλλιτεχνικοί του θησαυροί, εκτός από την εικόνα του Αγ. Παντελεήμονα, ένα ζευγάρι υποθυρίδων και τέσσερις ξυλόγλυπτους δράκοντες από την άνω ζώνη του τέμπλου, είναι σκορπισμένοι σε διάφορες εκκλησίες της Ζακύνθου. Ο ναός αποτελεί κυρίως την ημέρα της εορτής του Αγίου πόλο έλξης των Ζακυνθίων εξαιτίας της περίπτυστης εικόνας του Αγίου Παντελεήμονα, ενώ ιδιαιτερότητα αποτελεί η βάση της αγίας Τράπεζας η οποία βρίσκεται στο στόμιο μιας από τις θειούχες πήγες της περιοχής.
Αρχιμανδρίτης
Διονύσιος Λυκογιάννης"
Το όνομα Πηγαδάκια οφείλεται στις θειούχες πηγές που διαθέτει η περιοχή, ενώ σήμερα διατηρούνται κάποια λιγοστά μνημεία του παρελθόντος που καταδεικνύουν την αγροτική κυρίως ενασχόληση αλλά και την πολιτιστική παράδοση των ντόπιων.
Εδώ και μερικά χρόνια λειτουργεί το Βερτζάγειο λαογραφικό μουσείο και το 2007 ιδρύθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος Ίριδα, με σκοπό τη δημιουργία, ανάπτυξη και προώθηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, που θα συμβάλλουν στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Από τα ελάχιστα σωζόμενα λείψανα του παρελθόντος είναι τα ερείπια του αρχοντικού Μερκατη με την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπη, η πηγή Νερόκηπος του 19ου αι. και βεβαίως οι διάφοροι ναοί της περιοχής. Από αρχειακές μαρτυρίες αναφέρονται περίπου δώδεκα εκκλησίες και σήμερα σε λειτουργική κατάσταση βρίσκονται τρεις.
Ιερός ενοριακός ναός Αγ.Βαρβάρας, Παναγίας Αμολύντου, Βλαχέραινας και Αγ.Ιωάννου του Θεολόγου
Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953 οι περισσότεροι καλλιτεχνικοί θησαυροί των ναών των Πηγαδακίων στεγάσθηκαν σε μια νέα εκκλησία, μιας και δεν υπήρχε τότε η οικονομική δυνατότητα επισκευής των ερειπίων που άφησε ο σεισμός.
Στον κεντρικό τρίκλιτο ενοριακό ναό βρίσκεται το περίφημο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο της Παναγίας Αμολύντου (τέλη 17ου αι. ) και στα πλαϊνά κλίτη μέρος του τέμπλου της Αγίας Βαρβάρας, σκαλισμένο το 1845 από τον Σπυρίδωνα Τορτορέλη. Το σε κρητοβυζαντινό ύφος τέμπλο της Αμολύντου, με τις εικόνες του ιερέα Αναστασίου Κουτρούλη και τους ιδιαίτερα στολισμένους αγγέλους των βημοθύρων του, το καθιστούν ένα από τα καλύτερα σωζόμενα δείγματα ξυλογλυφίας αλλά και διακοσμήσεως της περιόδου αυτής στη Ζάκυνθο. Από τις σημαντικές εικόνες που βρίσκονται στο ναό πέρα από το εικονογραφικό σύνολο του Κουτρούλη, είναι η δεσποτική εικόνα του Χριστού, άγνωστο μέχρι τώρα και μοναδικό στο νησί έργο του κρητικού ιερέα Νικολάου Κάλμπου (17ος αι. ), η εικόνα της Παναγίας Αμολύντου και αυτή μοναδικό ενυπόγραφο έργο του Ιωάννη Γιατρά (17ος αι. ), η άλλοτε δεσποτική εικόνα της Παναγίας της Βλαχέραινας (17ος αι. ) και η εικόνα του Αγ. Ελευθερίου (18ος αι. ). Αξιοσημείωτα είναι τα έργα αργυρογλυπτικής που φυλάσσονται στο ναό, όπως οι ασημένιες επενδύσεις της εικόνας της Παναγίας Αμολύντου (18ος αι.), των Ευαγγελίων του 18ου και 19ου αι. και οι κανδήλες, δημιουργίες των Τζουάνε Μαργαρώνη, Γεωργίου Αρβανιτόπουλου και Διονυσίου Βερτζάγια
Ιερός ναός Αγίου Παντελεήμονα
Μετά τους σεισμούς του 1953 το μετόχι αυτό της Μονής Σπηλαιώτισσας ξανακτίστηκε μικρότερο σε μέγεθος από Πηγαδακιώτες στην προϋπάρχουσα θέση του. Το περίφημο τέμπλο του 17ου αι. βρίσκεται σήμερα στο χωριό Αγαλάς και οι καλλιτεχνικοί του θησαυροί, εκτός από την εικόνα του Αγ. Παντελεήμονα, ένα ζευγάρι υποθυρίδων και τέσσερις ξυλόγλυπτους δράκοντες από την άνω ζώνη του τέμπλου, είναι σκορπισμένοι σε διάφορες εκκλησίες της Ζακύνθου. Ο ναός αποτελεί κυρίως την ημέρα της εορτής του Αγίου πόλο έλξης των Ζακυνθίων εξαιτίας της περίπτυστης εικόνας του Αγίου Παντελεήμονα, ενώ ιδιαιτερότητα αποτελεί η βάση της αγίας Τράπεζας η οποία βρίσκεται στο στόμιο μιας από τις θειούχες πήγες της περιοχής.
Αρχιμανδρίτης
Διονύσιος Λυκογιάννης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου