Το αρχαιολογικό μουσείο της αρχαίας Μεσσήνης

Το αρχαιολογικό μουσείο της αρχαίας Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας εγκαινιάσθηκε επισήμως και έγινε επισκέψιμο για το κοινό το 2000. Εκτίθενται ενδεικτικά μόνον ευρήματα που έχουν έρθει στο φως από τις ανασκαφές στην αρχαία πόλη και αποτελείται από τρεις αίθουσες. Απέναντι από την είσοδο βρίσκεται στημένο το επιβλητικό, σχεδόν ακέραιο άγαλμα του Ερμή, ύψους 2,08 μ. . Πρόκειται για ρωμαϊκό αντίγραφο (1ος αι. μ.Χ.), το πρωτότυπο του οποίου θεωρείται έργο τnς σχολής του Πολυκλείτου (4ος αι. πΧ) και αποδίδεται στο γνωστό αγαλματικό τύπο του «Ερμή της Άνδρου». Στην αίθουσα Β΄ μεταξύ άλλων εκτίθενται τρία αγάλματα ιερειών της Ορθίας και τεσσάρων κορασίδων που μυήθηκαν στο ιερό της Αρτέμιδος. Στο κέντρο της Γ΄ αίθουσας δεσπόζει σχεδόν ακέραιο το θαυμάσιο άγαλμα της Αρτέμιδος Λαφρίαs, ύψουs 1,34 μ. . Η Θεά στηρίζεται με το αριστερό της χέρι σε κορμό δένδρου, ενώ με το υψωμένο δεξί ανασύρει βέλος από τη φαρέτρα. Πρόκειται για ρωμαϊκό αντίγραφο, ίσως πραξιτέλειου προτύπου.

Τρισάγιο στο Κάστρο της Ζακύνθου

Την Παρασκευή 21 Μαΐου στις 7 μ.μ. τελέσθηκε στον χώρο των φυλακών του Κάστρου της Ζακύνθου τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως όλων εκείνων, που κυρίως με το ανήσυχό τους πνεύμα αντισταθήκαν στην οποιαδήποτε προσπάθεια εθνικής καταπίεσης από τις ξένες κατοχικές δυνάμεις. Στο τρισάγιο όπου τελέσθηκε από τον Επίσκοπο Φωτικής κ. Διονύσιο, παρευρέθηκαν πέρα από τον γράφοντα, ο εφημέριος της Μπόχαλης, ο αρχιδιάκονος της Μητροπόλεως και οι εκπρόσωποι των πολιτικών αρχών και των σωμάτων ασφαλείας. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός της απουσίας των πολιτών, έστω και ελαχίστων, σε έναν χώρο όπου ναι μεν μπορεί να έχει παραμείνει έρημος αλλά είναι έντονα φορτισμένος με ιστορικές μνήμες. Μόνο να αναλογισθεί κανείς ότι η πρωτεύουσα του νησιού βρισκόταν εδώ από αρχαιοτάτων χρόνων και για πολλούς αιώνες. Φτάνει να περπατήσεις στα ελάχιστα ανασκαμμένα ερείπια των κοσμικών και εκκλησιαστικών κτιρίων, όπου μπορείς να διακρίνεις τα οστά των προγόνων μας που βρίσκονται θαμμένα. Αρκούν η αύρα και η μυρουδιά που αναδύονται με το αεράκι από τα πεύκα, να οδηγήσουν νομίζω έστω μια φορά τον χρόνο τα βήματα πολλών ανθρώπων, που δεν έχουν χάσει τις ευαισθησίες τους, όποιες και αν είναι αυτές, σε αυτόν τον χώρο σημείο αναφοράς για την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού μας.

Το Νεκρομαντείο του Αχέροντα

Το αρχαίο Νεκρομαντεἰο του Αχέροντα βρίσκεται στο χωριό Μεσοπόταμος του Νομού Πρεβέζης, χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου στις βορειοδυτικές όχθες της Αχερουσίας Λίμνης, η οποία αποτελούσε την είσοδο του κόσμου των ψυχών. Τα αρχαιότερα ευρήματα του Νεκρομαντείου, ανάγονται στη μυκηναϊκή εποχή, ενώ τα λείψανα του Νεκρομαντείου που σώζονται τοποθετούνται στην ελληνιστική περίοδο (τέλη 4ου –αρχές 3ου αι. π.Χ.). Τον 18ο αι.μ.Χ. οικοδομήθηκε στο χώρο η μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα. Κάτω από την κεντρική αίθουσα βρίσκεται μία άλλη υπόγεια αίθουσα λαξευμένη στο βράχο, η οροφή της οποίας στηρίζεται σε δεκαπέντε πώρινα τόξα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η ακουστική του χώρου της υπόγειας αίθουσας. Σύμφωνα με μελέτη που έχει γίνει, στην υπόγεια αίθουσα βασιλεύει απόλυτη ησυχία. Οι ακουστικές τιμές πλησιάζουν την ακουστικότητα που υπάρχει στους ανηχοϊκούς θαλάμους (σύγχρονα εργαστήρια ακουστικής)

Στην Ζάκυνθο ο Επίσκοπος Φωτικής κ. Διονύσιος

Στη Ζάκυνθο βρίσκεται από χθες για επίσκεψη ο νέος Επίσκοπος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης εκκλησιαστικής επαρχίας Φωτικής κ. Διονύσιος Σιφναίος. Ο προσφιλής και γνωστός στον κλήρο και τον λαό της Ζακύνθου Επίσκοπος,(φωτ.του Α.Σούρμπη, Λιτανεία Αγ.Διονυσίου 24-8-2005, διακρίνονται ο γράφων μαζί με τον αρχ. τότε κ. Διονύσιο στο βάθος)

γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954 με καταγωγή εκ μητρός από το νησί μας. Είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και μέχρι πρότινος υπηρετούσε ως Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Βύρωνος και Καισαριανής.

(Λιτανεία Αγ.Διονυσίου 2009)

Στις 13 Μαΐου, εορτή της Αναλήψεως έγινε η χειροτονία του σε Επίσκοπο, παρουσία αρκετών Ζακυνθίων, με προεξάρχοντα τον Μητροπολίτη μας κ. Χρυσόστομο, ο οποίος και τότε όπως και χθες ανέφερε ότι επιδίωξή του θα είναι όταν έρθει η ώρα, να είναι ο διάδοχός του στην Επισκοπή Ζακύνθου.

(Χειροτονία εις Επίσκοπον, 13-5-2010)

Εμείς ευχόμαστε να είναι πάντα άξιος στο δύσκολο έργο της καινούργιας του διακονίας, παίρνοντας παράδειγμα από την υπομονή, την ταπείνωση και το ανιδιοτελές μοίρασμα καρδιακής αγάπης του Αγίου μας, τον οποίο ιδιαιτέρως τιμά και φέρει το όνομα του.

Το καινούργιο Μουσείο της Ακρόπολης

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των Μουσείων, ας μου επιτραπεί ετούτη η ανάρτηση που αφορά το καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης. Σίγουρα, εντυπωσιάζει με την μοντέρνα αρχιτεκτονική του, τις διαστάσεις, το φυσικὀ φως που πλημμυρίζει το εσωτερικό του κτιρίου και την σύγχρονη αντίληψη τοποθέτησης των αρχαιοτήτων αλλά … οφείλω να ομολογήσω την αίσθηση του κενού που σου δημιουργεί η απουσία των πρωτότυπων γλυπτών του Παρθενώνα και η ψυχρότητα των γύψινων εκμαγείων.

Το σπήλαιο του Περάματος

Δίπλα στην πόλη των Ιωαννίνων ανακαλύφθηκε τυχαία το 1940 το σπήλαιο του Περάματος. Καταλαμβάνει έκταση 14.800 τ.μ., εκ των οποίων τα 1.100 αποτελούν τουριστική διαδρομή. Ο πλούσιος στολισμός που καλύπτει τις οροφές και τα δάπεδα των αναρίθμητων αιθουσών, με τα δεκαεννέα είδη σταλακτιτών και σταλαγμιτών του, το καθιστούν από τα ωραιότερα της Ελλάδας.

Το Μουσείο Αργυροχοϊας των Ιωαννίνων

Το Μουσείο αργυροχοΐας στεγάζεται στο "Θησαυροφυλάκιο" μέσα στο Κάστρο των Ιωαννίνων και περιλαμβάνει έργα από τον 17ο έως τον 19ο αι. . Πρόκειται για αργυρά σκεύη καθημερινής χρήσης ή θρησκευτικής λατρείας και αποτελούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ηπειρωτικής αργυροχοϊκής τέχνης. Η έκθεση συμπληρώνεται με την αναπαράσταση ενός εργαστηρίου αργυροχοΐας. Ας μην ξεχνάμε ότι από τα τέλη του 18ου κυρίως και τον 19ο αι. πάρα πολλοί τεχνίτες του ασημιού κατέφυγαν στη Ζάκυνθο δίνοντας μια νέα πνοή και ώθηση στην άνθηση της αργυροχοΐας στο νησί μας. Είναι καιρός και στη Ζάκυνθό μας να φτιαχτεί ένας χώρος (είτε πτέρυγα έστω π.χ. στο Βυζ. και Μεταβυζαντινό Μουσείο) αφιερωμένος σε αυτήν την τέχνη, που πάμπολλα δείγματά της αξιόλογα έχουμε από τον 17ο τουλάχιστον αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου.