Το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου απέχει περί τα 12 χλμ. από την πόλη των Σερρών και βρίσκεται σε ένα καταπράσινο μέρος με πολλά τρεχούμενα νερά,
στο βάθος χαράδρας του Μενοίκιου Όρους.
Ιδρύθηκε από τον Σερραίο μοναχό Ιωαννίκιο περί τα 1270-1278.
Δέχτηκε πολλές δωρεές από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και τον τσάρο της Σερβίας Στέφανο Δουσάν.
Εκεί και ο τάφος του πρώτου Πατριάρχη μετά την Άλωση Γενναδίου Β΄ Σχολάριου.
Από την αρχική οικοδομική περίοδο του 14ου αι. σώζονται το καθολικό και ο πύργος ενώ τα υπόλοιπα κτίσματα χρονολογούνται από τον 15ο και μέχρι την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Τεράστιο αρχαιολογικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες που διασώζονται και καλύπτουν μια διάρκεια έξι αιώνων,
οι παλαιές δεσποτικές εικόνες του καθολικού καθώς και τα υπόλοιπα κειμήλια που έχουν εναπομείνει στο μοναστήρι.
Πρόσφατα, υπέστη μερική ζημιά μέρος των οικοδομημάτων από πυρκαγιά, ευχή μας είναι άμεσα να αποκατασταθούν
μιας και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία της Μακεδονίας.
στο βάθος χαράδρας του Μενοίκιου Όρους.
Ιδρύθηκε από τον Σερραίο μοναχό Ιωαννίκιο περί τα 1270-1278.
Δέχτηκε πολλές δωρεές από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και τον τσάρο της Σερβίας Στέφανο Δουσάν.
Εκεί και ο τάφος του πρώτου Πατριάρχη μετά την Άλωση Γενναδίου Β΄ Σχολάριου.
Από την αρχική οικοδομική περίοδο του 14ου αι. σώζονται το καθολικό και ο πύργος ενώ τα υπόλοιπα κτίσματα χρονολογούνται από τον 15ο και μέχρι την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Τεράστιο αρχαιολογικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες που διασώζονται και καλύπτουν μια διάρκεια έξι αιώνων,
οι παλαιές δεσποτικές εικόνες του καθολικού καθώς και τα υπόλοιπα κειμήλια που έχουν εναπομείνει στο μοναστήρι.
Πρόσφατα, υπέστη μερική ζημιά μέρος των οικοδομημάτων από πυρκαγιά, ευχή μας είναι άμεσα να αποκατασταθούν
μιας και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία της Μακεδονίας.
παρουσία του Διευθυντού Ταξιάρχου κ. Καραγιάννη, των διοικητών των Τμημάτων και λοιπών αξιωματικών,
υπαξιωματικών και αστυφυλάκων από τον Ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Αρχιμ. Διονύσιο Λυκογιάννη,
υπεύθυνο για την ποιμαντική μέριμνα των Σωμάτων Ασφαλείας του νησιού μας. Ακολούθησε σύντομη ομιλία,
μοιράστηκαν Καινές Διαθήκες και παρατέθηκε μικρή δεξίωση.
από τις αρχές του 4ου αι. π.χ., όταν ο Αρχέλαος μετέφερε την πρωτεύουσα του βασιλείου του από τις Αιγές σε αυτήν.
Η πόλη της Πέλλας υπήρξε η αφετηρία της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο συνεχώς ανασκαπτόμενος αρχαιολογικός χώρος
φέρνει στο φως θαυμαστά κατάλοιπα του παρελθόντος,
τα οποία εκτίθενται στο πρόσφατα ανακαινισμένο μουσείο,
που βρίσκεται μέσα στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο.
Στις μόνιμες συλλογές του
μπορεί κάποιος να θαυμάσει μέσα από τα κατάλοιπα του παρελθόντος
την σπουδαιότητα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων
από τους νεολιθικούς χρόνους έως τη ρωμαϊκή περίοδο ( περίπου 6.600 π.χ. – 324 μ.χ.).
Από τα σημαντικότερα εκθέματα είναι τα περίφημα ψηφιδωτά
από τις οικίες των εύπορων κατοίκων της Πέλλας.
Δυστυχώς, η φωτογράφηση επιτρέπεται σε ελάχιστους χώρους μέσα στο μουσείο
για αυτό και τα αντικείμενα που παρουσιάζονται εδώ
είναι περιορισμένου περιεχομένου.
πραγματοποιήθηκε χθες 13-1-2010 στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Ζακύνθου και στο Αστυνομικό Τμήμα Λαγανά
από τον Ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως και υπεύθυνο για την ποιμαντική μέριμνα των Σωμάτων Ασφαλείας στο νησί μας Αρχιμ. Διονύσιο Λυκογιάννη.
Σε όλους μοιράσθηκαν Καινές Διαθήκες,
ακολούθησε σύντομη ομιλία γνωριμίας από τον γράφοντα,
ενώ μεταξύ των άλλων θεμάτων που συζητήθηκαν, έγινε αναφορά στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας,
κυρίως των διαπροσωπικών σχέσεων
και πώς μπορούν να βρεθούν διέξοδοι
με πνεύμα συλλογικότητας,
αλτρουισμού, αγαπητικής και ειλικρινής διάθεσης. 
στην ορεινή περιοχή της Ζακύνθου κοντά στο χωριό Κοιλιωμένος .
Κτίστηκε ως κοινόβιο από τους αδελφούς ιερωμένους Παρθένιο και Ευστάθιο Κωστή από το χωριό Μικρό Γαλάρο 

Γύρω στο 1684 το συγκρότημα του Μοναστηριού καταστράφηκε και ξανακτίστηκε.
Από αυτήν την περίοδο θα πρέπει να χρονολογηθούν η βάση του υπάρχοντος καμπαναριού,
που λειτουργεί και ως πρόπυλο της Μονής
καθώς και οι τοιχογραφίες που διασώζονται στο ιερό.
Το Μοναστήρι γνώρισε αρκετές ανακαινίσεις κυρίως εξαιτίας των σεισμών και είχε στην κατοχή του αξιόλογα κειμήλια.
Σήμερα, έχοντας απεκδυθεί την παλαιά του δόξα, έχοντας μόνον ως πολύτιμο φύλακα και παρηγορήτρα την εφέστια εικόνα της Παναγίας της Περαγκάθου,
προσπαθεί με τις μοναχικές του δυνάμεις να διατηρήσει αναμμένη την λαμπάδα της ελπίδας για συντήρηση και ανακαίνιση εκ των ερειπίων,
με τη συνδρομή βεβαίως και τη σύμπραξη της κυρίαρχης Μονής, αυτής του Σινά.