ΔΕΣΜΟΙ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΚΑΙ ΧΙΟΥ
Ο ζακύνθιος μάρτυρας Θεόφιλος
Τι κοινό θα μπορούσαν να έχουν δύο ελληνικά νησιά που βρίσκονται στις δύο άκρες της Ελλάδας, το ένα στο Ιόνιο και το άλλο στο ανατολικό Αιγαίο; Μια απάντηση θα μπορούσε να δοθεί αν αναλογισθεί κανείς ότι από την αρχαιότητα οι ναυτιλιακές εμπορικές σχέσεις στην περιοχή της Μεσογείου ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένες και τα καράβια έδιναν την δυνατότητα στις μεγάλες πόλεις λιμάνια να επικοινωνούν μεταξύ τους όχι μόνον αναταλλάσοντας διάφορα εμπορικά αγαθά αλλά και πολιτιστικά στοιχεία.
Από ένα χιώτικο λοιπόν καράβι στο οποίο έπιασε δουλειά όταν προσάραξε στο λιμάνι της Ζακύνθου, ξεκίνησε το «μεγάλο ταξίδιον της ζωής» του και ο δεκαοχτάχρονος τότε Θεόφιλος ο Μαραμπελιώτης, ένας νεαρός με λαϊκές οικογενειακές καταβολές, όπου έμαθε την τέχνη της ναυτοσύνης στα καρνάγια της συνοικίας του Άμμου όπου και διέμενε.
Το ταξίδι του στη μυροβόλο Χίο έμελλε να είναι ο τόπος της κατάληξης του σύντομου επίγειου βίου του. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας αλλόθρησκος μουσουλμάνος καπετάνιος επιθυμώντας να έχει τον Θεόφιλο εργαζόμενο στο πλοίο του και προσκρούοντας στην επίμονη άρνησή του, τον συκοφάντησε και τον κατήγγειλε στον Οθωμανό διοικητή του νησιού ότι φορούσε το τούρκικο κόκκινο σαρίκι, ενώ ήταν χριστιανός.
Η ζηλόφθονη επιμονή πάντοτε ενώπιον των φθαρτών και υλικών ανθρώπων, όπου μπορεί να οδηγήσει σε ακατονόμαστες πράξεις βιαιότητας και μαρτυρίου! Ένα τέτοιο θύμα του αιμοβόρου ανθρώπινου εγωισμού υπήρξε και ο άρτι ενηλικιωθείς Θεόφιλος. Αθώος αποδέκτης ενεργειών διεστραμμένων ψυχών και επιβουλών των μεγαλυτέρων και ισχυροτέρων του, στους οποίους αντέταξε την ακεραιότητα του χαρακτήρα, την βαθύτατη πίστη στον Θεό του, το σφρίγος της νεότητάς του, τον απαράμιλλο ανδρισμό του, για να καταστεί άλλο ένα πρότυπο νεαρού μάρτυρα των πατρογονικών του παραδόσεων και να κερδίσει τη συμμετοχή του στο πάνθεο των εν πυρί τελειωθέντων ομολογητών του Χριστού.
Η απόφαση του αλλόπιστου πολιτικού διοικητή απέναντι στην εμμονή του Θεόφιλου στη χριστιανική πίστη δεν ήταν άλλη από τον φρικτό δρόμο των μαρτυρίων και του καψίματος του σώματός του, πέριξ του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Βροντάδο της Χίου.
Αμέσως μετά τη θανή του το 1635 ο λόγιος Χιώτης Ιατροφιλόσοφος και Θεολόγος Γεώργιος Κορέσσιος συνέταξε την ακολουθία του Αγίου και καθιερώθηκε η μνήμη του και η απόδοση τιμής στα εναπομείναντα λείψανά του από τους φιλόπιστους Χιώτες μέχρι και σήμερα, όπου στις 24 Ιουλίου τελείται λειτουργία σε όλους τους ναούς της Χίου.
Στον τόπο του μαρτυρίου του, δίπλα στο αγίασμα του ναού του Αγίου Γεωργίου, χτίστηκε το 1975 από την αδελφότητα του Αγίου Θεοφίλου σε σχέδιο του Αδαμαντίου Σαλιάρη μικρό ναίδριο προς τιμήν του εν Χίω αθλησαμένου Ζακυνθίου Αγίου Θεοφίλου «…χαίροις της Εκκλησίας το καύχημα, της Ζακύνθου χαίροις ο γόνος και της Χίου εγκαλλώπισμα».